17. ปสาทกรธมฺมวคฺควณฺณนา

[366] อทฺธมิทนฺติ สนฺธิวเสน ปาฬิยํ รสฺสํ กตฺวา วุตฺตํ, ม-กาโร ปทสนฺธิกโรติ อาห – ‘‘อทฺธา อิท’’นฺติฯ เอกํโส เอสาติ เอกํโส เหตุ เอส ลาภานํฯ ปาปกํ นามาติ อปฺปกมฺปิ ปาปํ นาม พฺยตฺตํ เอกํเสน น กโรติฯ ตถสฺสาติ ตถา สมฺมาปฏิปชฺชมานสฺส อสฺสฯ อารญฺญิกตฺตํ…เป.… เตจีวริกตฺตนฺติ อิเมสํ ธุตธมฺมานํ คหเณเนว อิตเรสมฺปิ ตํสภาคานํ คหิตภาโว ทฏฺฐพฺโพฯ ถาวรปฺปตฺตภาโวติ สาสเน ถิรภาวปฺปตฺติ เถรภาโวฯ อากปฺปสฺส สมฺปตฺตีติ ‘‘อญฺโญ เม อากปฺโป กรณีโย’’ติ เอวํ วุตฺตสฺส อากปฺปสฺส สมฺปตฺติฯ โกลปุตฺตีติ โกลปุตฺติยนฺติ อาห – ‘‘กุลปุตฺตภาโว’’ติฯ สมฺปนฺนรูปตาติ อุปธิสมฺปทาฯ วจนกิริยายาติ วจนปฺปโยคสฺส มธุรภาโว มญฺชุสฺสรตาฯ เตนสฺส ลาโภ อุปฺปชฺชตีติ อิทํ น ลาภุปฺปาทนูปายทสฺสนปรํ, อถ โข เอวํ สมฺมาปฏิปชฺชมานสฺส อนิจฺฉนฺตสฺเสว ลาโภ อุปฺปชฺชตีติ ลาภสฺส อพฺยภิจารเหตุทสฺสนปรํ ทฏฺฐพฺพํฯ ยถาห –

‘‘อากงฺเขยฺย เจ, ภิกฺขเว, ภิกฺขุ ลาภี อสฺสํ จีวรปิณฺฑปาตเสนาสนคิลานปฺปจฺจยเภสชฺชปริกฺขารานนฺติ, สีเลสฺเววสฺส ปริปูรการี’’ติ (ม. นิ. 1.65)ฯ

ปสาทกรธมฺมวคฺควณฺณนา นิฏฺฐิตาฯ